Helaas hing er een hele donkere wolk boven ons en werd mijn schoonvader (Maurice zijn Pappa) ineens heel ernstig ziek en na een heel kort ziektebed overleed zijn vader op 73 jarige leeftijd maar gelukkig heeft hij toch nog 1 keer de winkel gezien en daarop besloten wij de zaak Marlon’s Meubelhuisje te noemen wat vernoemd is naar Maurice en Tamara hun broertje Marlon die helaas maar een paar dagen geleefd heeft en dat altijd een rode draad was in het familie gezin.
Maar mijn schoonvader het heel erg mooi vond en zijn akkoord gaf en trots was vlak voor hij overleed.

Toch zijn we doorgegaan en ondanks dat Maurice heel veel verdriet had was zijn afleiding om bezig te zijn in de winkel en na heel veel uurtjes en traantjes en heel hulp werd het winkeltje ineens een echte winkel. We zijn toen we klaar waren met de verbouwing zijn we gestart met meubeltjes opknappen en verven.

En daar kwamen ook lieve mensen langs die ons hun oude meubeltjes gaven en wij daar iets moois van konden maken. Maar zomaar verven van meubels is niet aan te raden hoor en we weten er alles van af. Ik ben daar mezelf heel erg in gaan verdiepen en kwam er al snel achter dat je daar niet zomaar elke verf voor kan gebruiken en hebben we echt alles geprobeerd en ontdekt wat voor ons en de winkel het beste werkte. Daarnaast hebben we ook besloten om leuke kleine woonaccesssoires en geurkaarsen bij te gaan verkopen.

inmiddels zijn we nu vanaf 1 April een jaar open en hebben we onze draai gevonden in de winkel.

Maurice heeft zich zo ontzettend sterk gedragen en is het winkeltje nu zijn lust en leven en gaat hij met veel plezier aan het werk en zo ontzettend knap hoe hij zich ontwikkeld heeft in zo’n korte tijd.